Nagość, a raczej brak fałszywego wstydu nią nie jest niczym nowym w dziejach naszej planety. Takie podejście ma tysiące lat, w czasach starożytnych Rzymianie, Grecy, Japończycy nie stronili od nagości i uważali że ciało jest piękne, a wstyd fałszywy. Greccy uczniowie ćwiczyli tężyznę fizyczną bez ubrań, takie też stroje obowiązywał podczas olimpiad, aż do roku 393 n.e, kiedy to zostały uznane przez chrześcijańskiego cesarza za pogańskie i jako takie zabronione. Rzymianie we wspólnych łaźniach nie potrzebowali swoich tunik, Japończycy przez tysiąc lat, aż do połowy XX wieku praktykowali koedukacyjne kąpiele w swoich łaźniach. Publiczne morskie kąpieliska zostały w Europie spopularyzowane przez Króla George III (1760-1820) i Króla George IV (1820-1830), a już w roku 1840 nagie kąpiele stały się popularne na plażach Wielkiej Brytanii.

Na plaży

Naturyzm jest przede wszystkim formą wypoczynku i relaksu. Nie musimy dorabiać do tego żadnych teorii, po prostu tak jest najwygodniej opalać się i kąpać. Gdy jesteśmy nago na plaży czujemy się swobodnie i nieskrępowanie, mokry kostium tylko nam przeszkadza. Na pewno wielu z tekstylnych chociaż raz w życiu kąpało się nago wieczorem lub w nocy w jeziorze lub nad morzem, i wielu z nich wspomina to jako coś bardzo fajnego. Uczucie swobody jakie temu towarzyszy, w sposób naturalny przenosi się na kąpiele nago w dzień na plażach naturystycznych. Tu nie ma żadnej różnicy. Jeśli komuś wtedy się podobało to na pewno spodoba mu się teraz, trzeba tylko odwagi!