Raporty

Wróciłem właśnie z Gran Canarii i dorzucę kilka aktualnych informacji dla zainteresowanych.

Rzeczywiście, całe południe - tę część udało mi się zwiedzić - jest bardzo przyjazne naturystom. Zdecydowana większość plaż jest tekstylna, ale po pierwsze - topless stanowi raczej normę, niż wyjątek, a po drugie - na wielu takich plażach spotkałem leżących gdzieś z boku, dyskretnie naturystów. Ponieważ uwielbiam długie spacery i wschody słońca, to zaobserwowałem również ciekawe zjawisko, do którego sam się przyłączyłem: gdy plaże są jeszcze wolne od tekstylnych, dużo ludzi zażywa porannej kąpieli w stroju organizacyjnym ;)

Generalnie jednak na odcinku od San Agustin do Playa del Ingles oficjalnej strefy naturystycznej nie ma. Tuż za centralną plażą Playa del Ingles - ok. 600 - metrów, w miejscu, gdzie zaczynają się wydmy - stoi natomiast tablica ZONA NUDISTA.

Na zdjęciu plaża przed końcem półwyspu. W zasadzie jest to koniec Playa del Ingles.

No i teraz najlepsze - koniec strefy naturystycznej znajduje się kilka kilometrów dalej - ok. 500 metrów przed latarnią w Maspalomas. Naturyści plażują i kąpią się wszędzie. Dużo jest singli, par i małych grupek na wydmach, także dosyć daleko od morza - tam jest zwyczajnie cieplej i mniejszy wiatr. Mimo, że temperatury pod koniec marca oscylowały ok. 20 stopni, ocean miał jakieś 17-18 stopni - a chmury wciąż przewalały się na plażami, ludzi było sporo - choć zdecydowanie mniej w wodzie ;)

Bliżej Maspalomas są dwie zorganizowane plaże naturystyczne obok siebie - bliżej latarni mieszana (z własnym kioskiem i toaletą), nieco dalej druga - gejowska - również z kioskiem i toaletą. Nad kioskiem zaś powiewa tęczowa flaga.

Na nieprzyjemne zachowania natknąłem się raz - niedaleko grupki odzianych dziewcząt ułożył się nagi pan i zabawiał sam ze sobą.

Dalej na zachód, w stronę Puerto Mogan wybrzeże się zmienia - nie ma już szerokich piaszczystych plaż - jest natomiast mnóstwo małych skalistych i kamienistych, oraz kilkanaście przepięknych, niewielkich zatoczek z ciemnym piaskiem i dosyć trudnym zejściem z wysokich klifów. Warto jednak podjąć trud, bo każda z nich jest wielkiej urody :) Wszystkie są clothing optional, mniej więcej oficjalnie naturystyczna jest plaża Montana del Arena, na której dużo sporo naturystów rozbija namioty i spędza dłuższy czas.

Playa Montana del Arena

Spotkałem się z informacją o tej plaży na kilku stronach naturystycznych - i postanowiłem sprawdzić. W porównaniu do plaż w Maspalomas i Playa del Ingles to rzeczywiście oaza spokoju, dlatego warto poświęcić nieco czasu, by tam dotrzeć. Zdecydowanie najłatwiej od strony drogi GC-500. Gdy się jedzie od strony Maspalomas trzeba szukać tabliczki kierującej do innej plaży - tej na wschód od "naszej" i zjechać z szosy na następny "placyk" lub zaparkować nieco dalej po prawej (to samochodem). Dalej w stronę morza już tylko pieszo lub na rowerze aż do klifu (stoi tam duża tablica widoczna z drogi - aczkolwiek napisy na niej już całkiem nieczytelne są) i potem w dół ostrożnie ;)

Widziałem, że ludzie dochodzili też po skałach wzdłuż brzegu z sąsiednich plaż - ja się również przeszedłem - na pewno się da, może gdzieś dalej jest też wygodniejszy dojazd.

A wygląda owa plaża tak (pogoda była kiepska, siąpił od czasu do czasu deszcz no i popołudnie już późne - ale wcześniej podobno było więcej ludzi, jak opowiadała spotkana tam para)

A - i jeszcze co do oficjalności lub nie plaż - naturystów widywałem nawet na typowo tekstylnych plażach przy hotelach - po prostu gdzieś z boku, bez ostentacji. Natomiast poza najgęściej obleganymi częściami plaż, przy samych zejściach z miasta - na wydmach i po prostu na plaży choć może nie przy samym spacerowym pasie nad wodą - każdy plażuje jak chce i golasów było sporo nawet poza "oficjalnymi" kawałkami.

No i wróciliśmy z Fuerteventury, czas na krótka relację :)
Czerwiec jest na Fuerteventurze poza głównym sezonem, z czego nie
zdawaliśmy sobie sprawy przed wyjazdem, i co spowodowało mały szok
już na lotnisku. Na płycie lotniska były tylko 2 samoloty (łącznie z naszym) a w hali przylotów
(bardzo dużej !) nie było nikogo.
To wrażenie pustki nie opuściło nas przez cały pobyt.
Jak się później dowiedzieliśmy, jest tak dlatego, że w tym czasie najbardziej dmucha...
Samochód zdecydowaliśmy się wypożyczyć na cały pobyt, co okazało się dobrym
pomysłem, ponieważ pozwoliło nam nie tylko zwiedzić całą wyspę, ale także jeździć
na najładniejsze, a nie koniecznie najbliższe plaże.
Wyspę z całą pewnością warto zwiedzić. Krajobrazy robią niesamowite wrażenie,
którego nie potrafię porównać z niczym co widziałem do teraz. Przede wszystkim
kolory - mieszanka czarnych wulkanicznych skał, wszechobecnych czerwonych
porostów i żółtego piasku - zielona roślinność występowała tylko miejscami, głownie
jako kaktusy wielkości drzew i palmy - ale te w zasadzie tylko w pobliżu miejscowości.
Miejsca szczególnie warte odwiedzenia to:
- Cofete - wioska "na końcu świata", kilometry zupełnie pustych plaż i gulasz z koźlęcia
w jedynej restauracji
- Punta de Jandia, Punta Passebre i Puerto de la Cruz na południowo-zachodnim końcu wyspy.
W te okolice warto pojechać w czasie odpływu - morze odkrywa wtedy część skalistego wybrzeża,
dzięki czemu można się przespacerować po morskim dnie - wrażenie niesamowite.
Z kolei pierwsze spojrzenie na Puerto de la Cruz przypomniało mi Mad Maxa - pustynia,
osiedle ze starych przyczep kempingowych i pojedynczy wiatrak elektrowni wiatrowej
- La Pared na zachodnim wybrzeżu - tam dla odmiany najlepiej pojechać w czasie przypływu - popatrzeć
na fale rozbijające się o skały oraz o zachodzie słońca - żeby zrobić parę standardowo kiczowatych zdjęć ;)
Polecam tam restauracje Bahia ze świetnymi rybami.
- miasteczka Betancuria i El Cotillo
- wspinaczka na najwyższy szczyt Feuerteventury Pico de la Zarza (807 m). Ciężko się idzie pod górę i pod wiatr,
ale widoki ze szczytu są tego warte. Tam najlepiej iść po tym, jak już się było w Cofete i innych miejscach
na południu - zobaczycie to samo z innej perspektywy :)
Dla odmiany słynne wydmy przy Collarejo nie zrobiły na nas aż takiego wrażenia - ciągną się wprawdzie
przez kilka kilometrów, ale nie są specjalnie wysokie.

Teraz parę słów o plażach - przed wyjazdem myśleliśmy, że wszystkie są CO, ale nie jest to dokładnie prawdą.
Zasada ta dotyczy plaży dalej od miejscowości, ale na przykład plaża w Costa Calma jest tekstylna.
Paru osamotnionych naturystów można było spotkać na jej południowym końcu, ale nie było to komfortowe.
Dlatego przydaje się samochód.
Jeździliśmy zwykle na południową część Playa de Sotavento (na południe od Costa Calma) oraz na
Playa del Viejo Rey przy La Pared. Obydwie są warte polecenia, ale trzeba pamiętać, że na zachodnim
wybrzeżu morze jest zawsze burzliwe (a na wschodnim często też ;) )

Dwa tygodnie na Fuerteventurze minęły strasznie szybko, co chyba jest najlepszym dowodem, że było warto.
Zdecydowanie polecamy.